کف ها

نخست به کف سازی بتنی خواهیم پرداخت،که مهم ترین نازک کاری پرداخت شده است،زحمت زیاد باید کشید و احتیاط فراوان باید نمود تا از دوام آن مطمئن شد.اگر این کفسازی بتنی باید هم تراز خاک باشد،بگذارید خاک آزمایش شود تا معلوم گردد که آیا در همه جا سفت است،و اگر این چنین است،آن را تراز کنید و روی آن همراه با زیر سازی سنگ خرد شده بریزید.اما اگر کف تماما یا قسمتی خاک ریزی است،باید به دقت زیاد سخت کوبیده شود.در صورتی که تیر پایه چوبی استفاده می شود ،باید دقت کنیم که هیچ دیواری بلندتر از ارتفاع خانه زیر کف ساخته نشده باشد.هر دیواری که آنجاست ترجیحا باید کوتاه باشد،تا تخته پوش چوبی روی آن با دهانه ای آزاد بماند.اگر دیواری یک پارچه بالا آید،طبیعت مستحکم سازه یکپارچه آن،آنگاه که تیرها شروع به خشک شدن،یا شکم دادن یا نشست می کنند،باید منجر به ایجاد ترک هایی در کف بر راست و چپ در طول خط دیوار شود.

باروها

برج ها باید از خط باروها بیرون زده باشند تا دشمنی که می خواهد به باروها برسد و آن را فتح کند در جناح باز خویش از برج های سمت راست و چپ خود در معرض آتش گلوله ها قرار گیرد.دقت زیادی باید کرد که  مسیر آسانی برای حمله به باروها وجود نداشته باشد.جاده ها باید در نقاط شیب دار دور بزنند و طوری طراحی شوند نه در خطی مستقیم بلکه از راست به چپ به دروازه ها برسند چرا که در نتیجه این ،سمت راست مهاجمان که با سپرهایشان محافظت نمی شود،به جانب دیوار خواهد بود.شهرها نباید به صورت یک مربع کامل و یا با زوایای بیرون زده طرح شوند،بلکه دایره شکل باشند تا منظره دشمن از نقاط زیادی در دید باشد.دفاع در آنجا که زوایای بیرون زده دارد دشوار است،چرا که زوایا دشمن را محافظت می کند تا اهالی بارو را.

پهنای بارو به نظر باید آنچنان باشد که مردان مسلح بر فراز آن بتوانند بدون برخورد از کنار یکدیگربگذرند.در پهنای بارو باید بست های متوالی نزدیک به هم ساخته شده از چوب زیتون زغال شده کار گذاشته شود،که دو دیوار را مانند میخ به هم وصل کندتا دوام پایداربه آن ببخشد.زیرا ماده ای است که نمی پوسد،نه هوا ونه زمان نمی تواند آن را خراب کند،حتی اگر در خاک دفن شود یا در آب کار گذاشته شود،همواره سالم و کار آمد می ماند.نه فقط باروهای شهر بلکه سازه های فرعی به طور عام و همه دیوارهایی که پهنایی مانند باروهای شهر دارند،اگر به این شیوه بسته شوند زمانی دراز می خواهد تا خراب شوند.

اریحا

چرا کلیساها برج دارند؟

  برج بابل به هیچ وجه کاربرد دفاعی یا پناهگاهی نداشت،بلکه معبدی داشت که وقف خدایان شده بود. از این نظر ،برج بابل پیشگام برج های کلیسایی بود.

قدیمی ترین برج های ناقوس موجود را در راونا- شمال شرق ایتالیا- می توان دید. این برج ها در سال 450 تا 550 پس از میلاد ساخته شده اند. در آن زمان، شهر راونا پایتخت حکومت گوت های شرقی در ایتالیا بود. این برج ها سبک رومی خود را حفظ کرده اند. قاب پنجره ها به اشکال منحنی ساخته شده است. به علاوه این برج ها هرگز به بنای کلیسا متصل نبودند و کمی دورتر از آن قرار داشتند. این که تعدادی از معروف ترین برج های شمال ایتالیا را نمی توان در اولین نگاه به عنوان برج کلیسا تشخیص داد،عجیب به نظر می رسد. نمونه بارزی از این گونه برج ها،کامپانیلی یا برج ناقوس میدان مارکوس،واقع در ونیز است که با کلیسای مارکوس فاصله قابل توجهی دارد. البته زیباترین برج ناقوس ایتالیا همان پیزا است. جالب اینکه پیزا بیشتر به دلیل کج بودنش شهرت دارد، نه به خاطر سنگ مرمرهای سفیدش.

  کجی نگران کننده 

در اصل قرار بود که پیزا 100 متر ارتفاع داشته باشد. ولی در سال 1173 میلادی هنگام ساخت برج، زمین زیر آن مقاومت نکرد. برج به سمت جنوب منحرف شد و مجبور شدند ساخت آن را در ارتفاع 55 متری به پایان رساندند. در این میان سر برج نسبت به خط قائم بیش از 4 متر انحراف دارد. مهندسان موفق شده اند که تا این زمان ثبات و تعادل برج را حفظ کنند.

هر سال بیش از 3 میلیون نفر از برج کج پیزا و برج ناقوس کلیسای جامع دیدن می کنند.

قلعه شهر لندن در گذشته مقر حکومت پادشاهان و زندان نجیب زادگان بود و امروز دیوارهایش از جواهرات سلطنتی انگلستان محافظت می کنند.تصویر زیر پل برج دار لندن را نشان می دهد که روی رود تمز کشیده شده و احداث آن در سال 1894 به پایان رسیده است.

برج لندن

برج لندن قلعه ی بزرگی است. در سال 1066 میلادی ،زمانی که ویلیام فاتح، دوک نورماندی، به انگلستان هجوم برد و آن را تسخیرکرد، ابتدا فرمان داد تا در حاشیه لندن برجی اختصاصی برایش بسازند تا اگر حمله ای او و طرفدارانش را تهدید کرد،یا مردم دست به شورش زدند،پناهگاهی مطمئن ،مسکونی و غیر قابل نفوذ داشته باشند.این «برج سفید» (چون در قرون وسطی نمای بیرونی بنا را با دوغاب سفید می کردند،برج را به این نام می نامیدند) امروز هم نقطه کانونی منطقه به شمار می رود. هر ضلع این قلعه بیش از 30 متر طول دارد و در گوشه های آن برج هایی به ارتفاع 27 متر بنا شده که بر امنیت آن افزوده اند.دیوارهای خارجی آن در قسمت پایه حدود 5 متر ضخامت دارند.

با گذشت زمان، برج بارها بازسازی شد. این بنا نه تنها چند سال مقر حکومتی پادشاهان انگلیس بود بلکه به جای زندان ،محل اعدام زندانیان مهم و اسلحه خانه- انبار تفنگ و تپانچه- نیز از آن استفاده می کردند.همچنین آنجا بایگانی دولتی و باغ وحش جانوران سلطنتی بود.امروزه برج محل دوست داشتنی و مورد توجه گردشگران است.

چرا در اروپا قلعه های بسیاری وجود داشت؟

مفهوم قلعه برای ما تصویری رویایی از دختر صاحب قلعه و جلال و شکوه شوالیه را تداعی می کند. امروزه ما به عنوان گردشگر از قلعه های ویران دیدن می کنیم و از مشاهده منظره ی برجی که ته دره ای قرار دارد،لذت می بریم. 

در آن زمان ،قلعه ها خانه هایی چوبی یا سنگی را در بر داشتند و در اطرافشان حصار محکمی از تیرک های چوبی داشتند. تازه حدود 200 سال بعد که مبارزان جنگ های صلیبی دیوارها و برج های عظیم سنگی عهد باستان را در شرق شناختند و این هنر معماری را با خود به سرزمینشان بردند.

(زندگی در میان دیوارهای سرد و سنگی قلعه چندان راحت نبود. ولی در عوض در برابر کشتار، غارت و چپاول قبیله های مهاجم جای امنی بود. تا پیش از اختراع توپ جنگی قلعه ها فقط در پی محاصره های طولانی مدت یا خیانت ازپا در می آمدند و تسخیر می شدند.)

نقش باورها در ساختن برج ها

آیا برج بابل واقعا وجود داشت؟

«خوب!بیایید شهری برای خود بنا نهیم و برجی که در راس آن به آسمان رسد تا نامی از ما باقی گذارد!مبادا که بر تمام زمین پراکنده شویم.»

در کتاب مقدس چنین آمده است  که این عمارت-برج بابل-را باید نمادی از نخوت انسان برشمرد و جزای این نخوت «در هم شدن زبان هاست,به طوری که دیگر کسی دیگری را درک نکند.از این رو,نام بابل را برآن شهر نهادند که به معنی آشوب است.»شهری به نام بابل یا «بابیلون»واقعا وجود داشت.نخستین بار اواخر هزاره سوم پیش از میلاد مسیح بود که از آن نام برده شد.شهر بابل در سرزمینی میان دو رودخانه «دجله» و «فرات» در عراق امروزی واقع بود. سومری ها این شهر را بنا نهادند.این قوم حدود 5هزار سال پیش به آن دشت حاصلخیز کوچ کرده و در آن منطقه شهرهایی ساخته بودند.تصور می شود که سومری ها برای سپاس از خدایان ابتدا در مرکز شهر تپه ساده ای ساختند-آنها قله کوه ها را جایگاه خدایان می دانستند,همانطور که یونانی ها هم بعدها از این فکر پیروی کردند- و به مرور زمان آموختند که  با ساختن ایوانی روی ایوان قبلی ,پیوسته بر ارتفاع تپه بیفزایند.آنها از آجر خام به عنوان مصالح ساختمانی استفاده کردند و آجرها را با نوعی قیر که از درون  زمین می جوشید به یکدیگر چسباندند.در بالاترین قسمت این هرم پلکانی یا «زیگورات» ,معبد قرار داشت که احتمالا با سفال های لعاب دار آبی رنگ و درخشان پوشیده شده و سقفی طلایی همچون تاجی بر راس آن قرار گرفته بود.

نمای برج بابل چگونه بود؟

حدود سال 600 پیش از میلاد پادشاه «بخت النصر» دوم فرمان داد تا شهر بابیلون که وطن میلیون ها انسان بود ,به عنوان بزرگترین و با شکوه ترین شهر دنیا شکوفا شود.از آن زمان تا کنون شهری بزرگ تر از بابل وجود نداشته است که در اطرافش دیوار کشیده باشند. و البته بزرگ ترین زیگورات ممکن نیز در این کلان شهر ساخته شد.در سال 562 پیش از میلاد ,پادشاه بخت النصر دوم دستور داد که کار بنای هفت طبقه برج را به اتمام رسانند. این برج پلکان طویلی داشت که احتمالا در جشن های خاص ,راهبان«مردوک» -بزرگ ترین خدای بابل –با ظاهری آراسته و با شکوه ,پشت سر هم از آن بالا می رفتند.

دیوارهای بابل

در مقطعی از دوران باستان ,دیوارهای شهر بابل از عجایب جهان به شمار می رفت.این دیوارها در مجموع بیش از 12 کیلومتر طول ,چند متر پهنا و احتمالا بیش از 10 متر ارتفاع داشتند. در بیشتر قسمت ها ,دیوارها در دو ردیف کشیده شده و برج هایی را به فاصله های 44 متری از یکدیگر درون آنها ساخته بودند.برج ها از دیوارها بلندتر بودند.,به طوری که افراد درون برج می توانستند به مهاجمان پای دیوار تیراندازی کنند.

تازه پس از حفاری و بیرون کشیدن بقایای شهر بابل از زیر لایه های شن مشخص شد که «برج بابل» هرم پلکانی یا به عبارتی یک زیگورات بوده است.این هرم حدود 77 متر ارتفاع و قاعده ای به ابعاد 90 متر در90 متر در ملاطی از قیر و ساقه های نی محکم کرده بودند.زیرا این لایه را نیز با لایه دیگری از خشت خام و سپس با شن و سنگ پر کرده و دور تا دور آن را دیوار کشیده بودند.جزئیات معبدی  را که بر بالای هرم قرار داشت و با پلکانی عریض به آن می رسیدند نمی توان به طور کامل بازسازی کرد.

معماری گوتیک